VERBAS A MIÑA NAI
Digoche agora, nai, istas razós
porque quero voltarche
aquelas verbas doces como a mel
que deprendín dos teus beizos
cando neno.
¡Non teño, nai, a túa tenrura!
Eu, que ando empeñado
en ser poeta,
non teño verbas
doces,
sinxelas,
craras,
amorosas
como as verbas
con que tí me arrolache,
miña nai.
Cecáis sexa loucura
iste tentar apreixar verbas amantes
pra che facer co filas un cantar.
Cecáis
a vida probe que vivín
me secóu a fonte da tenrura
e por iso istas verbas
son secas como seixos.
Xa ves:
Non teño verbas
pero teño
un salouco que me enche todo o peito.
Manuel María ; "Mar Maior " 1963
Nenhum comentário:
Postar um comentário
Unha pizca de sal