" Siempre hay quien quisiera ser distinto , nadie está conforme con lo que le tocó , el de edad quisiera ser un niño y el rapaz se raspa sus pelusas en flor ..."
Ésta é unha canción que últimamente escoitamos moito na Cociña Poética é canta verdade hai en todo o que dí , nunca estamos satisfeitos co que temos , xa sexa material ou inmaterial , a sociedade actual chegou a tal ponto de paranoia que só vales o que tes , mellor dito o que aparentes ter , e o aceitar esta paranoia lévanos a un grao de insatisfacción enorme e o descontento acentuase .
A volta ao simple , á sinceridade nas relacións conleva ás veces moitos desenganos pero tamén unha satisfacción , e agora tocaríalle con maíusculas , cuantitativamente maior .
Na Cociña Poética pensamos que se un está satisfeito consigo mesmo rematará por facer participes dela a quenes o rodean . Vivamos como se cada minuto fose o derradeiro das nosas vidas , sendo conscientes plenamente dos nosos actos e das consecuencias que deriban deles , sexamos NOS e non deixemos que nos fagan " eles " .
Se pinchades no texto da letra da canción escoitarédela completa , para os que non a coñezades , ou non coñezades a Silvio Rodríguez cremos que pode ser un bó comezo para " unha bonita amizade " , para os que a coñezades non hai nada que dicir máis que disfrutadea .
17/12/2008
Assinar:
Postar comentários (Atom)
Nenhum comentário:
Postar um comentário
Unha pizca de sal