O pai de Migueliño chegaba das américas e o rapaz non cabía de gozo no seu traxe de festeiro . Migueliño sabía cos ollos pechados cómo era o seu pai ; pero denantes de saír de casa botóulle unha ollada ao retrato .
Os americanos xa estaban desenbarcando ... e os seus ollos esculcaban nas greas , en procura do pai ensoñado.
(...)
Agora sí , agora sí que o era . Migueliño avistóu outro home moi ben traxeado e o corazón dáballe que aquel era o seu pai...Ai , o americano pasou de largo e nin tan siquiera reparóu que o seguían os ollos angurentos dun neno .
(...)
... fíxose cargo de que un home estaba abrazando a súa nai . Era un home que non se parecía ao retrato ; un home moi flaco , metido nun traxe moi floxo ; un home de cera coas orella fora do cacho , cos ollos encoveirados , tusindo ...
Os americanos xa estaban desenbarcando ... e os seus ollos esculcaban nas greas , en procura do pai ensoñado.
(...)
Agora sí , agora sí que o era . Migueliño avistóu outro home moi ben traxeado e o corazón dáballe que aquel era o seu pai...Ai , o americano pasou de largo e nin tan siquiera reparóu que o seguían os ollos angurentos dun neno .
(...)
... fíxose cargo de que un home estaba abrazando a súa nai . Era un home que non se parecía ao retrato ; un home moi flaco , metido nun traxe moi floxo ; un home de cera coas orella fora do cacho , cos ollos encoveirados , tusindo ...
Aquel sí que era o pai de Migueliño .
E para todos os que esqueceron que nalgún momento da nosa história nós tamén marchamos fóra .
Castelao , " Cousas " , Editorial Galaxia .
Nenhum comentário:
Postar um comentário
Unha pizca de sal