RAB@S DE GRELOS

Quedáronnos por ahí o outro día uns tallos duns grelos , que pedimos que non se tiraran , hoxe é o día para usalos , despois deste " supertemporal " , coas despensas cheas por se chegaba o día do xuízo final .

Seguramente nestes super arcóns que non deben faltar en ningunha casa galega que se prece atoparemos unhas gulas esquecidas do nadal , se non correremos a mercalas , xa que son moi socorridas cando nos chega alguén co que non contabamos , e como non , para darnos unha homenaxe proletaria de vez en cando , imaxinando que son as de verdade .

Esta receita é do máis sinxelo , os tallos que non usamos , un par de paquetes de gulas ( pobres sí pero con fartura ) , uns dentes de allo , un pouco de guindilla e aceite de oliva .

Limpamos ben os tallos de fíos e os cortamos en anaquiños pequenos , namentres imos dourando os allos en láminas , cando esteñan ben dourados engadimos a guindilla e os tallos e os deixamos facer a fogo maino , cando xa se poñan tenros engadimos as gulas a que collan calor e sabor . Prato preparado.

Non me digades que non é doado e resultón , querdaredes de maravilla cos amigos e con aqueles que dubiden do voso ben facer culinario , isto digno do Chef Falsarius .

GRITA GAZA

Karlotty préstanos , unha vez máis , este fermoso poema do que non temos palabras para describilo.

OYE, TÚ, HACEDOR DE MUROS...!!!

La palabra
Un tintero de silencio
Contra esta pared en blanco
Estampado estampido
Todo mi Gaza en un pozo
Lleno de rabia
Hasta el cuello
Y con los ojos mientras
Las cenizas nazco
Esmagar la luz
Destilar sus mondas
Pero tu comeras piedras
Con el alma desdentada:
Miserable Abundancia
Administrador del Miedo
Saqueador Del Llanto

FREIXÓS

Esta receita vai adicada a Carlos que sei que entrou no Blog buscándoa , está é a maneira de facelas a nai Poética , e a verdade e que ninguén se queixou nunca , ao contrario , faiselle o que sexa para que das suas mans saian máis .

Ante todo , para facelos , moito cariño , non serve poñerse nun día no que estemos cruzados , non sairían é unha masa moi delicada .

Precisaremos un kilo fariña , litro e meio de leite , un litro de auga no que cocimos canela , oito ovos , meio litro , ou un chisco máis , de anís do bó , dese que non se compra no súper , e touciño branco sen febra para engrasar a tixola .

Mezclaremos todo en frío e deixarémolo repousar na nevera dun día para outro , damos fé de que quedan mellor .

Logo xa é pericia para darlles a volta , controlar o lume para que non se queimen , rectificar a masa se o precisase ( isto no é ciencia e coas mesmas medidas a todos non nos sae a tortilla igual ) , engadirlle líquido ou fariña segundo esteña máis solta ou máis espesa . E sobor de todo paciencia , se os trescentos primeiros están incomibeis malo seá que os seguintes non saian ben .

Un consello : comezade cunha tixola pequena , abusade do touciño ( lados da tixola incluidos ) e axudádevos da punta redondeada do mango dunha culler ou dun garfo para non deixarvos os dedos no intento . E se aínda así non saen para algo está NAI!!!!!